Czy to w trakcie spotkania z klientem, prezentacji biznesowej czy szkolenia – przedsiębiorca powinien zadbać o swoją prezencję. Schludny, profesjonalny ubiór świadczy nie tylko o osobie, ale i firmie którą reprezentuje. Nic więc dziwnego, że podatnicy od wielu lat zwracają się do fiskusa z wnioskami o indywidualne interpretacje w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na garnitur, marynarkę, koszulę czy spodnie do kosztów uzyskania przychodu. I choć stanowisko Krajowej Informacji Skarbowej nie jest w w tym zakresie jednolite, najnowsze stanowisko skarbówki nie napawa optymizmem.
Garnitur w kosztach uzyskania przychodu? Zapytanie do KIS
Wnioskodawca będący przedsiębiorcą, który w ramach działalności świadczy usługi związane z określaniem potrzeb i wymagań swoich Klientów w zakresie aplikacji jakie mają być dla nich wykonane złożył wniosek o interpretację indywidualną prawa podatkowego. Wskazał, że istotna część jego działalności to przeprowadzanie rozmów oraz spotkania z Klientami. Współpraca z Klientem, którą podejmuje Wnioskodawca, jak sam stwierdził, wymaga od niego nienagannej prezencji wpływającej na postrzeganie jego osoby, a co za tym idzie rozpoznawalność jego działalności gospodarczej. Wnioskodawca skierował do Dyrektora KIS pytanie czy zakup garnituru, tj. marynarki, kamizelki i spodni, oraz akcesoriów do garnituru, tj. butów i paska może stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. W ocenie przedsiębiorcy zakup garnituru (marynarki, kamizelki i spodni), paska do spodni oraz butów stanowi w jego sytuacji koszt uzyskania przychodów. Garnitur wraz z akcesoriami miałby służyć do odbywania spotkań z Klientami oraz promocji własnej działalności. Zakup ten zdaniem Wnioskodawcy służy zabezpieczeniu oraz zachowaniu źródła przychodów, tym samym spełnia definicję kosztu zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.
W piśmie z dnia 25.07.2022 r. o sygn. 0112-KDIL2-2.4011.483.2022.1.AA Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się jednak z powyższym stanowiskiem, stwierdzając, że wydatki poniesione na zakup garnituru, tj. marynarki, kamizelki, spodni, oraz akcesoriów do garnituru, tj. butów i paska, nie spełnią przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.
Odzież to nie koszty uzyskania przychodu, a sprawa osobista
Organ uznał, że zakupy ubrań stanowią wydatki związane z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym. Zatem zdaniem organu niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie. Dlatego też zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży, czy też obuwia, w sytuacji gdy rzeczy te utraciły charakter osobisty, na przykład z uwagi na dostosowanie tychże do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów. Nawet fakt oznaczenia zakupionej przez Wnioskodawcę odzieży monogramami w postaci inicjałów identyfikujących firmę nie zmienia tego, że odzież ta utraciła osobisty charakter.
Fiskus stwierdził, że uzyskiwanie przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie jest uzależnione od rodzaju noszonej odzieży (marynarki, kamizelki, spodni, koszuli, paska do spodni oraz butów). Obowiązujące zasady życia społecznego wymagają, aby osoby prowadzące swoje interesy w ramach działalności gospodarczej posiadały schludny wygląd, podobnie zresztą, jak osoby zatrudnione w innych zawodach. Uzyskiwanie przychodów w ramach działalności gospodarczej nie jest zatem zdaniem organu uzależnione od rodzaju noszonej odzieży, gdyż schludny wygląd niezbędny jest dla wykonywania wielu zawodów poza sferą działalności gospodarczej, np. nauczycieli, urzędników itp. Według KIS poprawa wizerunku dzięki odpowiedniej odzieży nie może stanowić przesłanki pozwalającej uznać wskazane przez przedsiębiorcę wydatki za koszty uzyskania przychodów.
Brak związku garnituru z zabezpieczeniem oraz zachowaniem źródła przychodów
Organ wskazał, że celem poniesienia wydatków na zakup marynarki, kamizelki, spodni, koszuli, paska do spodni oraz butów ma być realizacja standardów dotyczących ubioru w związku z wykonywaną działalnością. Zdaniem KIS nie istnieją żadne szczególne standardy dotyczące ubioru przy prowadzeniu działalności gospodarczej oraz nie sposób przyjąć, aby wydatek na zakup marynarki, kamizelki, spodni, koszuli, paska do spodni oraz butów został poniesiony wyłącznie w celu uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. W konsekwencji według organu należy przyjąć, że wydatek ten w istocie rzeczy ma charakter osobisty i służy zaspokojeniu osobistych potrzeb wizerunkowych, a co za tym idzie nie można uznać go za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, ponieważ nie spełnia przesłanek wyrażonych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Na poparcie swojego stanowiska organ przywołał orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego: wyrok NSA z 17 października 2003 r. sygn. akt SA/Rz 2341/01; wyrok WSA w Warszawie z 27 września 2004 r. sygn. akt III SA 3430/03; wyrok NSA z 25 czerwca 2003 r. sygn. akt I SA/Ka 1328/02 i wcześniejsze wyrok SA sygn. akt I SA/Wa 1261/98 z 15 września 1999 r.; wyrok NSA I SA/Lu 742/98 z 10 września 1999 r.
Zmienna wykładnia w zakresie kosztów uzyskania przychodu
Jak wskazano we wstępie stanowisko fiskusa w kwestii zakwalifikowania wydatków na elegancką odzież do kosztów uzyskania przychodów nie jest jednolite. Przykładowo w interpretacji z dnia 18 września 2017 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.235.2017.2.IF Dyrektor KIS uznał, że “wydatki na zakup stroju biznesowego ze stałym oznaczeniem firmy Wnioskodawcy, spełnia funkcję reklamową, gdyż zmierza do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, co w efekcie może wpływać na zwiększenie przychodów, a tym samym pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służy zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów”. Jednakże już w interpretacji indywidualnej z dnia 25.09.2020 r. o sygn. 0114-KDIP3-1.4011.540.2020.1.MK1. Dyrektor KIS stwierdził, że “gdyby nawet przyjąć, że ww. wydatki spełniałyby przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zważywszy, że poniesienie wskazanych we wniosku wydatków w głównej mierze ma na celu budowanie odpowiedniego, w pewien sposób niepowtarzalnego wizerunku i prezencji Wnioskodawcy, zasadne jest wskazanie na ich reprezentacyjny charakter, który tym samym przesądza, że nie mogą one stanowić kosztów podatkowych”.
Jeśli masz wątpliwości co do kwestii zakwalifikowania kosztów odzieży lub innych wydatków w swojej firmie do KUP lub chciałbyś złożyć w tym zakresie wniosek o interpretację indywidualną, zapraszamy do skorzystania z oferty kancelarii.
Oferta: Prawo podatkowe