Miesiąc: marzec 2023

Rozwój firmy nierzadko zmusza przedsiębiorców do konieczności zmiany formy prowadzenia działalności gospodarczej. Do najpopularniejszych rozwiązań należy przekształcenie dotychczasowej działalności lub założenie nowej spółki z o.o. Przemawiają za tym przede wszystkim ograniczona odpowiedzialność wspólników oraz regulacje podatkowe wprowadzone Polskim Ładem. Sformalizowany proces przekształcenia, a czasem także względy biznesowe skłaniają przedsiębiorców do przenoszenia dotychczas prowadzonego przedsiębiorstwa do nowopowstałej spółki. Dokonuje się tego za pomocą wniesienia aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Jakie są skutki podatkowe takiej czynności prawnej? Co oznacza przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część? Szczegóły przybliży Państwu niniejszy artykuł.

Czym jest aport przedsiębiorstwa?

Co to znaczy przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa?

Definicja przedsiębiorstwa jest stosunkowo jasna i nie przysparza problemów interpretacyjnych. Zgodnie z art. 55(1) Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5) koncesje, licencje i zezwolenia;
6) patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8) tajemnice przedsiębiorstwa;
9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

A zatem jest to to, co powszechnie nazywamy firmą (której jednak nie należy mylić z firmą w rozumieniu Kodeksu cywilnego, która oznacza nazwę przedsiębiorcy).

Zorganizowana część przedsiębiorstwa na gruncie ustaw podatkowych oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Kluczowe jest zatem aby zorganizowana część przedsiębiorstwa była zdolna do samodzielnego funkcjonowania niezależnie od przedsiębiorstwa, którego jest częścią, co wyraża się poprzez wydzielenie finansowe i organizacyjne.

Aport przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części: skutki podatkowe

Podatek VAT

Kwestia opodatkowania VAT aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części prezentuje się stosunkowo prosto. Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT „Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa”, co oznacza, że ww. czynności prawna jest neutralna na gruncie podatku od towarów i usług. Przy aporcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy jednak upewnić się, że spełniona jest jej definicja, ponieważ powszechne jest kwestionowanie jej przez organy skarbowe na etapie kontroli. Jeśli masz wątpliwości, warto skorzystać z doradztwa radcy prawnego.

Podatek od osób prawnych (CIT)

Wniesienie do spółki aportem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nie rodzi również konieczności zapłaty podatku dochodowego przez spółkę. Choć na mocy art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT przychodem jest m.in. „wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze, to zgodnie z treścią art. 12 ust. 4 pkt 25 ustawy o CIT do przychodów nie zalicza się ww. wartości, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do „spółki albo spółdzielni jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część”. Innymi słowy aport przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części do spółki nie powoduje powstania przychodu po stronie spółki.

Podatek od osób fizycznych (PIT)

Po stronie wspólnika dokonującego aportu pojawi się przychód równy nominalnej wartości udziałów spółki objętych w zamian za wkład w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o PIT przychód ten jest jednak zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Należy mieć natomiast na uwadze, że żeby skorzystać z ww. zwolnienia aport przedsiębiorstwa do spółki kapitałowej musi nastąpić z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych. Zgodnie z art. 12 ust. 14 ustawy CIT jeżeli połączenie spółek, podział spółek, wymiana udziałów lub wniesienie wkładu niepieniężnego (aport) nie zostały przeprowadzone z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, domniemywa się, że głównym lub jednym z głównych celów tych czynności jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania. Pojęcie „uzasadnienia ekonomicznego” jest pojęciem niedookreślonym i nie ma jego legalnej definicji. Organy podatkowe najczęściej przyjmują, że aby działanie było uzasadnione ekonomicznie, nie może być sztuczne ani nakierowane wyłącznie na osiągnięcie korzyści podatkowej

Podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC)

Wniesienie przedsiębiorstwa jako aportu do spółki z o.o. co do zasady podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych jako zmiana umowy spółki. Podstawę opodatkowania stanowi wartość kapitału zakładowego spółki z o.o., bądź wartość, o którą powiększono kapitał. Stawka podatku wynosi 0,5%. (art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z art. 7 ust. 1 pkt. 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej PCC)). Od podstawy opodatkowania można odliczyć wynagrodzenie notariusza (razem z VAT), opłatę sądową od wpisu do KRS oraz opłatę za zamieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym ogłoszenia o wpisie. Należy zaznaczyć, że obowiązek zapłaty podatku ciąży na spółce, a nie wnoszącym aport udziałowcu.

W terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego tj. od dokonania aportu należy złożyć deklarację w sprawie PCC (formularz PCC-3) oraz obliczyć i wpłacić podatek na konto właściwego urzędu skarbowego.

Reasumując, przy aporcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części do spółki, przedsiębiorcy muszą się liczyć wyłącznie z zapłatą podatku od czynności cywilnoprawnych. Korzystają oni bowiem z licznych zwolnień podatkowych oraz wyłączeń na gruncie VAT i podatków dochodowych. Należy jednak zawsze upewnić się, że przedmiot aportu faktycznie spełnia definicję przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w razie wątpliwości zasięgnąć profesjonalnej pomocy radcy prawnego.

Kto może dokonać zgłoszenia znaku towarowego?

Zgłoszenia znaku towarowego może dokonać każda osoba fizyczna lub prawna. Zadaniem znaku towarowego jest odróżnienie towarów lub usług przedsiębiorcy od jego konkurentów na rynku. Znak towarowy może składać się z jakichkolwiek oznaczeń, w szczególności z wyrazów, łącznie z nazwiskami, lub rysunków, liter, cyfr, kolorów, kształtu towarów lub ich opakowań lub dźwięków.

Dlaczego warto zastrzec znak towarowy w Unii Europejskiej?

Rejestracja unijnego znaku towarowego w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (w skrócie zwanym: EUIPO) skutkuje przyznaniem właścicielowi tego znaku towarowego praw wyłącznych do tego znaku na terenie krajów członkowskich UE. W praktyce oznacza to, że właściciel znaku jest uprawniony np. do zakazania wszelkim osobom trzecim używania znaku dla określonych towarów i usług, jeżeli mogłoby to wprowadzić konsumentów w błąd. Właściciel zarejestrowanego unijnego znaku towarowego może więc np. zablokować umieszczenia znaku towarowego na towarach/opakowaniach przez podmiot do tego nieuprawniony czy używania przez taki podmiot znaku towarowego w reklamie.

Rejestracja unijnego znaku towarowego w EUIPO niesie więc dla przedsiębiorcy możliwości blokowania wykorzystywania znaku towarowego przez podmioty do tego nieuprawnione, bezprawnie korzystające z renomy z jaką kojarzony jest na rynku dany znak towarowy. Jest to tym bardziej atrakcyjne rozwiązanie, że pozwala ono na ochronę znaku w państwach członkowskich UE, a nie tylko na poziomie krajowym jak to ma miejsce przy rejestracji w polskim Urzędzie Patentowym. Niniejszy artykuł opisuje znak indywidualny, który pozwala odróżnić towary i usługi jednego konkretnego przedsiębiorstwa od towarów i usług innego przedsiębiorstwa. Przy czym taki znak indywidualny może być własnością więcej niż jednego podmiotu, co oznacza, że zgłosić go do EUIPO może więcej niż jeden podmiot.

Jak zastrzec znak towarowy?

Zatem jak zarejestrować znak towarowy? Najpierw należy sprawdzić czy spełniamy warunki rejestracji. Należy rozważyć czy oznaczenie, które ma zostać zarejestrowane jako znak towarowy, pozwala odróżnić towary lub usługi przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw. Trzeba więc ustalić do jakich towarów/usług będzie odnosić się znak towarowy. Wykaz towarów/usług powinien być przedstawiony jak najbardziej precyzyjnie. Do ustalenia tego wykazu służy klasyfikacja nicejska podzielona na 45 klas. Wybór klas z jakich towary/usługi mają być objęte ochroną prawną zapewnioną przez rejestrację znaku towarowego ma przełożenie na wysokość opłat za rejestrację znaku towarowego.

Zgłoszenie drogę elektroniczną ułatwia przeszukiwanie klasyfikacji nicejskiej w celu określenia towarów/usług do objęcia ochroną znakiem towarowym. Określenie adekwatnego wykazu towarów/usług jest bardzo istotne, ponieważ po dokonaniu zgłoszenia znaku towarowego nie można tego wykazu rozszerzyć. Z drugiej jednak strony zbyt szerokie określenie wykazu towarów/usług rodzi ryzyko, że inne podmioty będą próbowały podważać znak towarowy poprzez wnoszenie sprzeciwów na etapie rejestracji znaku towarowego albo za pomocą opcji unieważnienia znaku po jego rejestracji.

W tym też zakresie warto jest sprawdzić za pomocą bezpłatnych, dostępnych w Internecie wyszukiwarek znaków towarowych czy nie są już zarejestrowane znaki towarowe dla określonych towarów/usług, tj. znaki towarowe, których właściciele mogliby kwestionować zgłoszenie znaku towarowego, ponieważ dokonali wcześniej zgłoszenia co do takiego znaku towarowego lub do niego podobnego do określonych towarów/usług. Takie wyszukiwarki to np. eSearch plus czy Baza danych TMview

Warto też pamiętać, że istnieją bezwzględne negatywne przesłanki dla rejestracji znaku towarowego. Na przykład znaki towarowe nie mogą mieć charakteru opisowego, czyli składać się wyłącznie z odniesienia do: rodzaju, jakości, ilości, przeznaczenia, wartości, pochodzenia geograficznego lub czasu produkcji towaru lub świadczenia usługi lub innych cech czy właściwości. Nie można, więc zarejestrować np. znaku słownego ,,kawa” czy znaku słownego ,,Podhale”.

Dokonać zgłoszenia znaku towarowego w EUIPO można w przyspieszonym trybie Fast Track przy spełnieniu wymogów z tego trybu, do których należy m.in. uiszczenie opłaty za rejestrację z góry.

Po dokonaniu zgłoszenia znaku towarowego EUIPO bada zgłoszenie pod kątem takich kwestii jak np. to czy zgłoszenie spełnia formalności i czy nie istnieją bezwzględne przesłanki odmowy rejestracji znaku towarowego. Jeżeli weryfikacja zgłoszenia będzie pozytywna, to następuje publikacja zgłoszenia, co otwiera kolejny etap, w którym osoby trzecie mogą w terminie 3 miesięcy wnosić sprzeciw co do zgłoszonego znaku towarowego, gdy uważają, że zgłoszony znak towarowy narusza ich prawa. Osoby trzecie mogą też w tym terminie wnosić uwagi wskazujące na bezwzględne podstawy odmowy rejestracji. Jeżeli takie uwagi czy sprzeciw nie zostały wniesione albo nie zostały uwzględnione – następuje rejestracja znaku towarowego, a informacja o rejestracji zostaje opublikowana. Właściciel zarejestrowanego unijnego znaku towarowego może otrzymać certyfikat rejestracji. Unijny znak towarowy rejestrowany jest na okres 10 lat od daty dokonania zgłoszenia. Rejestracja może być przedłużona na kolejne okresy dziesięcioletnie.

Sama procedura rejestracji znaku towarowego w EUIPO może nie wydawać się bardzo skomplikowana, ale tak naprawdę wymaga dokonania adekwatnej analizy w szczególności pod kątem towarów i usług jakie mają być objęte rejestrowanym znakiem towarowym oraz tego, czy rejestracja znaku towarowego nie będzie godziła w prawa właścicieli znaków towarowych wcześniej zarejestrowanych. Jest to tym bardziej istotne, że opłata od zgłoszenia znaku towarowego nie podlega zwrotowi w razie wycofania zgłoszenia lub odmowy rejestracji znaku towarowego. Pomocy w tym zakresie może udzielić kancelaria prawa gospodarczego.

Ile kosztuje zastrzeżenie znaku towarowego?

Znak towarowy generuje pewne koszty. W przypadku zgłoszenia znaku towarowego drogą elektroniczną opłata za jedną klasę wynosi 850 euro. Zgłoszenie obejmujące drugą klasę wiąże się z dodatkową opłatą 50 euro, a za każdą kolejną klasę opłata wynosi 150 euro.

Praca zdalna wprowadzona do tej pory wyłącznie oszczędnymi regulacjami tzw. przepisów antycovidowych i mocno sformalizowanymi przepisami obejmującym telepracę zacznie funkcjonować w polskim prawie pracy jako nowa, samodzielna forma wykonywania pracy już od 7 kwietnia 2023 r. Nowelizacja zastąpi przestarzałą już formę telepracy. Nowe przepisy uregulują wykonywanie pracy zdalnej dużo bardziej restrykcyjnie, a także nałożą na pracodawców liczne obowiązki związane przede wszystkim z koniecznością zapewnienia dokumentacji dotyczącej warunków świadczenia pracy zdalnej oraz zwrotu poniesionych przez pracownika kosztów.

Podstawa świadczenia pracy zdalnej

Praca zdalna określana jest przez prawo pracy. Zgodnie z nowym art. Art.  67¹⁸ Kodeksu pracy praca zdalna może być wykonywana całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą, w tym pod adresem zamieszkania pracownika, w szczególności z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość. Przepisy dotyczące pracy zdalnej będzie trzeba stosować do stosunków pracy nawiązanych na innej podstawie niż umowa o pracę. Chodzi tu np. o pracę na podstawie powołania lub mianowania.

Podstawę wykonywania pracy zdalnej określającą jednocześnie zasady jej wykonywania ma stanowić:

1. Porozumienie zawierane między pracodawcą i zakładową organizacją związkową, a w przypadku gdy u pracodawcy działa więcej niż jedna zakładowa organizacja związkowa – w porozumieniu między pracodawcą a tymi organizacjami lub organizacjami reprezentatywnymi.
2. Regulamin ustanawiany z uwzględnieniem konsultacji organizacji związkowych jeżeli w terminie 30 dni od dnia przedstawienia projektu porozumienia przez pracodawcę nie dojdzie do zawarcia porozumienia ww. organizacjami pracowniczymi.
3. Regulamin ustanawiany po konsultacji z przedstawicielami pracowników jeżeli u danego pracodawcy nie działają zakładowe organizacje związkowe.
4. Polecenie wykonywania pracy zdalnej albo w porozumienie zawarte z pracownikiem (w zależności od trybu wykonywania pracy zdalnej), jeżeli nie zostało zawarte porozumienie z zakładową organizacją związkową lub utworzony regulamin.

Tryby świadczenia pracy zdalnej

Zgodnie z treścią nowelizacji praca zdalna będzie mogła być świadczona:

1. W drodze porozumienia między pracodawcą i pracownikiem, które może nastąpić przy zawieraniu umowy o pracę albo w trakcie zatrudnienia (z inicjatywy pracownika lub pracodawcy).
2. Na polecenie pracodawcy (w ściśle określonych przypadkach tj. w okresie obowiązywania stanu nadzwyczajnego, stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu lub w okresie, w którym zapewnienie przez pracodawcę bezpiecznych i higienicznych warunków pracy w dotychczasowym miejscu pracy pracownika nie jest czasowo możliwe z powodu działania siły wyższej).
3. Na wniosek uprzywilejowanych grup pracowników (m.in. kobiet w ciąży), który pracodawca jest zobowiązany uwzględnić.

W porozumieniu z zakładową organizacją związkową lub regulaminie obowiązkowo należy zawrzeć:

1. 1. grupę lub grupy pracowników, którzy mogą być objęci pracą zdalną;
   2. zasady pokrywania przez pracodawcę zwrotu kosztów związanych z pracą zdalną (w tym ekwiwalentu lub ryczałtu jeśli znajdą zastosowanie),
   3. zasady porozumiewania się pracodawcy i pracownika wykonującego pracę zdalną, w tym sposób potwierdzania obecności na stanowisku pracy przez pracownika wykonującego pracę zdalną;
   4. zasady kontroli wykonywania pracy przez pracownika wykonującego pracę zdalną;
   5. zasady kontroli w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy;
   6. zasady kontroli przestrzegania wymogów w zakresie bezpieczeństwa i ochrony informacji, w tym procedur ochrony danych osobowych;
   7. zasady instalacji, inwentaryzacji, konserwacji, aktualizacji oprogramowania i serwisu powierzonych pracownikowi narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych.

W poleceniu świadczenia pracy zdalnej lub indywidualnym porozumieniu z pracownikiem należy zawrzeć elementy wskazane w pkt. 2-7 powyżej.

Nowe przepisy ws. zwrotu kosztów związanych z pracą zdalną

1. Jeśli praca ma być wykonywana przy wykorzystaniu materiałów i narzędzi pracy zapewnianych przez pracodawcę:
   Pracodawca będzie zobowiązany zapewnić pracownikowi nieodpłatną instalację, serwis, konserwację narzędzi pracy niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej lub pokryć niezbędne koszty związane z ich instalacją, serwisem, eksploatacją i konserwacją. Ponadto pracodawca będzie musiał także pokryć koszty energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej.
2. Jeśli praca ma być wykonywana przy wykorzystaniu materiałów i narzędzi pracy należących do pracownika:
   Pracodawca będzie zobowiązany wypłacić pracownikowi ekwiwalent pieniężny w wysokości ustalonej z pracownikiem lub ryczałt, którego wysokość ma odpowiadać przewidywanym kosztom ponoszonym przez pracownika w związku z wykonywaniem pracy zdalnej. Przy ustalaniu wysokości ekwiwalentu albo ryczałtu trzeba będzie wziąć pod uwagę w szczególności normy zużycia materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, ich udokumentowane ceny rynkowe oraz ilość materiału wykorzystanego na potrzeby pracodawcy i ceny rynkowe tego materiału, a także normy zużycia energii elektrycznej oraz koszty usług telekomunikacyjnych. Szczególnie pomocne mogą się w tym zakresie okazać roczne tabele amortyzacji stanowiące załączniki do ustaw podatkowych. Z uwagi na mające zastosowanie zwolnienia podatkowe, należy spodziewać się skrupulatnych kontroli fiskusa dotyczących wysokości i sposobów obliczenia ekwiwalentu lub ryczałtu.

Bez względu na rodzaj pracy zdalnej, pracodawca będzie mógł pokryć również inne koszty związane z wykonywaniem pracy zdalnej. Warunkiem jest ustalenie ich w porozumieniu z pracownikiem albo zakładową organizacją związkową, w poleceniu wykonywania pracy zdalnej lub regulaminie w zależności od podstawy świadczenia pracy zdalnej. Pracodawca zawsze będzie zobowiązany zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną szkolenia i pomoc techniczną niezbędne do wykonywania tej pracy.

Warto zaznaczyć, że zarówno zapewnienie pracownikowi wykonującemu pracę zdalną przez pracodawcę materiałów i narzędzi pracy niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej jak i pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem pracy zdalnej przez pracownika orz wypłata ekwiwalentu pieniężnego lub ryczałtu nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o PIT. Oznacza to zarówno brak uwzględnienia ww. przychodów w podstawie podatku jak i składek na ubezpieczenia społeczne. Można zakładać, że przesłanka związku z pracą zdalną będzie przedmiotem zawężającej interpretacji fiskusa oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w celu ograniczenia nadużyć i prób ominięcia opodatkowania przychodu ze stosunku pracy. Chodzi zatem wyłącznie o koszty bezpośrednio związane z pracą zdalną (choć niekoniecznie tylko te wymienione w ustawie).

Oferta: Prawnik prawa pracy

Praca zdalna a BHP: nowe przepisy

Pracodawca będzie zobowiązany do zapewnienia pracownikowi zdalnemu bezpiecznych i higienicznych warunków pracy w zakresie wynikającym z rodzaju wykonywanej pracy z wyłączeniem przepisów regulujących współdziałanie pracodawców, udzielanie pierwszej pomocy, stan i standard pomieszczeń i obiektów, zapewnienie profilaktycznych posiłków i napojów, a także środków i urządzeń higieniczno-sanitarnych. Szkolenie wstępne BHP osób przyjmowanych do pracy na stanowiska administracyjno-biurowe będzie można przeprowadzić elektronicznie.

1. 1. szczególnie niebezpiecznych;
   2. w wyniku których następuje przekroczenie dopuszczalnych norm czynników fizycznych określonych dla pomieszczeń mieszkalnych;
   3. z czynnikami chemicznymi stwarzającymi zagrożenie, o których mowa w przepisach w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy związanej z występowaniem czynników chemicznych w miejscu pracy;
   4. związanych ze stosowaniem lub wydzielaniem się szkodliwych czynników biologicznych, substancji radioaktywnych oraz innych substancji lub mieszanin wydzielających uciążliwe zapachy;
   5. powodujących intensywne brudzenie.

Nowelizacja zawiera również wytyczne dotyczące oceny ryzyka zawodowego pracownika mającego wykonywać pracę zdalną. Przy ocenie ryzyka zawodowego pracownika wykonującego pracę zdalną należy uwzględnić w szczególności wpływ tej pracy na wzrok, układ mięśniowo-szkieletowy oraz uwarunkowania psychospołeczne tej pracy. Na podstawie wyników tej oceny pracodawca powinien opracować informację zawierającą:

Szczególny typ pracy zdalnej został uregulowany w art. 67³³ znowelizowanej ustawy. Chodzi o tzw. okazjonalną pracę zdalną czyli popularny home office. Może się ona odbyć wyłącznie na wniosek pracownika złożony w postaci papierowej lub elektronicznej, w wymiarze nieprzekraczającym 24 dni w roku kalendarzowym. Nie stosuje się do niej części przepisów dotyczących „standardowych” trybów wykonywania pracy zdalnej. Kontrola jej wykonywania, kontrola w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy lub kontrola przestrzegania wymogów w zakresie bezpieczeństwa i ochrony informacji, w tym procedur ochrony danych osobowych ma się odbywać wyłącznie na zasadach ustalonych z pracownikiem.

Śledź nasze aktualności prawne, aby być na bieżąco z takimi tematami, jak: RODO i ochrona danych osobowych, kontrola trzeźwości w pracy oraz wiadomościami z dziedzin prawa dla przedsiębiorców.