Miesiąc: sierpień 2022

Założenia newslettera KRS

Już w czerwcu tego roku Ministerstwo Sprawiedliwości poinformowało na stronie rządu o uruchomieniu Newslettera Krajowego Rejestru Sądowego (newslettera KRS). Rozwiązanie zostało wprowadzone w ramach przygotowanej przez Ministerstwo Sprawiedliwości nowelizacji ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. Celem przepisów ma być zwiększenie bezpieczeństwa obrotu prawno-gospodarczego. W szczególności autorom nowelizacji zależało na przeciwdziałaniu przestępstwom kradzieży spółek. Zjawisko polega na zmianie wpisów w Krajowym Rejestrze Sądowym na podstawie sfałszowanych dokumentów. Zmiana dotyczy najczęściej zasad reprezentacji spółki (bez wiedzy autoryzowanych reprezentantów) takich jak np. zmiana sposobu reprezentacji i osób uprawnionych do reprezentacji, a nawet zmiana w strukturze własnościowej. Umożliwia to przestępcom reprezentację spółki bez wiedzy uprawnionych wspólników oraz członków zarządu. Może to doprowadzić do utraty majątku spółki m.in. poprzez wypłacenie środków, zaciągnięcie kredytów czy sprzedaż majątku spółki.

Newsletter ma zapewnić przedsiębiorcom łatwy i natychmiastowy dostęp do informacji na temat zmian rejestrowych dokonywanych w spółce. Usługa newslettera KRS polega na automatycznym sygnalizowaniu takich zdarzeń jak zarejestrowanie sprawy dotyczącej danego podmiotu czy dokonanie wpisu w KRS. W ten sposób przesyłana jest podstawowa informacja o dokonanej zmianie. Jednakże osoba, która otrzyma taką informację, będzie mogła zapoznać się ze szczegółami sprawy dopiero przeglądając akta rejestrowe albo zapoznając się z aktualnymi czy też pełnymi informacjami o podmiocie wpisanym do KRS.

Według autorów rozwiązania w przypadku próby dokonania kradzieży spółki newsletter pozwoli przedsiębiorcy na szybką reakcję i udaremnienie oszustwa z pomocą organów ściągania. Należy podkreślić, że nowe przepisy nie zwalniają uczestników obrotu gospodarczego od obowiązku zapoznawania się z treścią danych zawartych w Krajowym Rejestrze Sądowym oraz z aktami rejestrowymi. Newsletter ma służyć jedynie jako dodatkowy mechanizm zapobiegania przestępstwom gospodarczym. Z tego powodu część ekspertów krytykuje jego praktyczną doniosłość.

 

Jak skorzystać z usługi newslettera KRS

Usługa newslettera KRS jest dostępna wyłącznie dla użytkowników  posiadających konto na Portalu Rejestrów Sądowych po zalogowaniu na to konto. Na stronie Portalu Rejestrów Sądowych należy dodać spółkę, która ma podlegać monitorowaniu, wpisać prawidłowe dane (numer KRS oraz maila) oraz zaakceptować subskrypcję. Wybór podmiotu jest dokonywany na podstawie numeru KRS (po wskazaniu numeru KRS podmiotu lub przy wykorzystaniu wyszukiwarki KRS). Usługa newslettera jest bezpłatna.

System w sposób zautomatyzowany dostarcza użytkownikowi (mail na adres poczty elektronicznej wskazany przy rejestracji konta w PRS) informacje o zdarzeniach dotyczących wskazanego przez niego podmiotu zarejestrowanego w KRS. Wykaz zdarzeń dotyczących monitorowanych podmiotów jest także dostępny dla użytkownika z poziomu zarządzania przez niego posiadanymi subskrypcjami.

Zakres przekazywanych w ramach powiadomień  z newslettera informacji obejmuje:

– rejestrację sprawy na wniosek: informacja wskazująca pozycję KRS, sygnaturę sprawy i datę rejestracji sprawy (bez opisu rodzaju sprawy),

– rejestrację sprawy z urzędu: informacja wskazująca pozycję KRS, sygnaturę sprawy i datę rejestracji sprawy (bez opisu rodzaju sprawy),

– wpis w rejestrze: informacja wskazująca pozycję KRS, sygnaturę sprawy, datę wpisu i numer wpisu (bez opisu rodzaju sprawy).

 

Użytkownik może zamówić do 50 subskrypcji i dla każdej zdefiniować takie parametry jak: czas obowiązywania (maksymalnie na rok), otrzymywanie powiadomień mailem, odnowienie (przedłużenie) subskrypcji, gdy zbliża się koniec jej ważności oraz odwołanie subskrypcji. System informuje o wygasających subskrypcjach i umożliwia ich przedłużenie. Jeśli okres subskrypcji nie zostanie przedłużony, usługa zostanie automatycznie dezaktywowana wraz z upływem terminu ważności subskrypcji.

 

Skorzystaj z pomocy ekspertów

Jeśli potrzebują Państwo dodatkowych informacji lub usług w zakresie nowoutworzonego newslettera KRS lub szukają alternatywnych metod zabezpieczenia interesów wspólników lub członków zarządu, zapraszamy do kontaktu. Świadczenie usług prawnych w zakresie prawa spółek i prawa korporacyjnego jest jednym z głównych obszarów działalności kancelarii ATL Law. Proponowane przez zespół ATL Law rozwiązania prawne pozwalają na osiągnięcie wyznaczonych przez Klientów celów oraz założeń biznesowych. Zabezpieczamy interesy spółek, członków zarządu, wspólników oraz akcjonariuszy. Minimalizujemy ryzyko wystąpienia sporów. Mamy doświadczenie w pracy z podmiotami działającymi w różnych sektorach gospodarki.

 

Czy to w trakcie spotkania z klientem, prezentacji biznesowej czy szkolenia – przedsiębiorca powinien zadbać o swoją prezencję. Schludny, profesjonalny ubiór świadczy nie tylko o osobie, ale i firmie którą reprezentuje. Nic więc dziwnego, że podatnicy od wielu lat zwracają się do fiskusa z wnioskami o indywidualne interpretacje w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na garnitur, marynarkę, koszulę czy spodnie do kosztów uzyskania przychodu. I choć stanowisko Krajowej Informacji Skarbowej nie jest w w tym zakresie jednolite, najnowsze stanowisko skarbówki nie napawa optymizmem.

Garnitur w kosztach uzyskania przychodu? Zapytanie do KIS

Wnioskodawca będący przedsiębiorcą, który w ramach działalności świadczy usługi związane z określaniem potrzeb i wymagań swoich Klientów w zakresie aplikacji jakie mają być dla nich wykonane złożył wniosek o interpretację indywidualną prawa podatkowego. Wskazał, że istotna część jego działalności to przeprowadzanie rozmów oraz spotkania z Klientami. Współpraca z Klientem, którą podejmuje Wnioskodawca, jak sam stwierdził, wymaga od niego nienagannej prezencji wpływającej na postrzeganie jego osoby, a co za tym idzie rozpoznawalność jego działalności gospodarczej. Wnioskodawca skierował do Dyrektora KIS pytanie czy zakup garnituru, tj. marynarki, kamizelki i spodni, oraz akcesoriów do garnituru, tj. butów i paska może stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. W ocenie przedsiębiorcy zakup garnituru (marynarki, kamizelki i spodni), paska do spodni oraz butów stanowi w jego sytuacji koszt uzyskania przychodów. Garnitur wraz z akcesoriami miałby służyć do odbywania spotkań z Klientami oraz promocji własnej działalności. Zakup ten zdaniem Wnioskodawcy służy zabezpieczeniu oraz zachowaniu źródła przychodów, tym samym spełnia definicję kosztu zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

W piśmie z dnia 25.07.2022 r. o sygn. 0112-KDIL2-2.4011.483.2022.1.AA Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się jednak z powyższym stanowiskiem, stwierdzając, że wydatki poniesione na zakup garnituru, tj. marynarki, kamizelki, spodni, oraz akcesoriów do garnituru, tj. butów i paska, nie spełnią przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Odzież to nie koszty uzyskania przychodu, a sprawa osobista

Organ uznał, że zakupy ubrań stanowią wydatki związane z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym. Zatem zdaniem organu niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie. Dlatego też zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży, czy też obuwia, w sytuacji gdy rzeczy te utraciły charakter osobisty, na przykład z uwagi na dostosowanie tychże do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów. Nawet fakt oznaczenia zakupionej przez Wnioskodawcę odzieży monogramami w postaci inicjałów identyfikujących firmę nie zmienia tego, że odzież ta utraciła osobisty charakter.

Fiskus stwierdził, że uzyskiwanie przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie jest uzależnione od rodzaju noszonej odzieży (marynarki, kamizelki, spodni, koszuli, paska do spodni oraz butów). Obowiązujące zasady życia społecznego wymagają, aby osoby prowadzące swoje interesy w ramach działalności gospodarczej posiadały schludny wygląd, podobnie zresztą, jak osoby zatrudnione w innych zawodach. Uzyskiwanie przychodów w ramach działalności gospodarczej nie jest zatem zdaniem organu uzależnione od rodzaju noszonej odzieży, gdyż schludny wygląd niezbędny jest dla wykonywania wielu zawodów poza sferą działalności gospodarczej, np. nauczycieli, urzędników itp. Według KIS poprawa wizerunku dzięki odpowiedniej odzieży nie może stanowić przesłanki pozwalającej uznać wskazane przez przedsiębiorcę wydatki za koszty uzyskania przychodów.

Brak związku garnituru z zabezpieczeniem oraz zachowaniem źródła przychodów

Organ wskazał, że celem poniesienia wydatków na zakup marynarki, kamizelki, spodni, koszuli, paska do spodni oraz butów ma być realizacja standardów dotyczących ubioru w związku z wykonywaną działalnością. Zdaniem KIS nie istnieją żadne szczególne standardy dotyczące ubioru przy prowadzeniu działalności gospodarczej oraz nie sposób przyjąć, aby wydatek na zakup marynarki, kamizelki, spodni, koszuli, paska do spodni oraz butów został poniesiony wyłącznie w celu uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. W konsekwencji według organu należy przyjąć, że wydatek ten w istocie rzeczy ma charakter osobisty i służy zaspokojeniu osobistych  potrzeb wizerunkowych, a co za tym idzie nie można uznać go za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, ponieważ nie spełnia przesłanek wyrażonych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na poparcie swojego stanowiska organ przywołał orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego: wyrok NSA z 17 października 2003 r. sygn. akt SA/Rz 2341/01; wyrok WSA w Warszawie z 27 września 2004 r. sygn. akt III SA 3430/03; wyrok NSA z 25 czerwca 2003 r. sygn. akt I SA/Ka 1328/02 i wcześniejsze wyrok SA sygn. akt I SA/Wa 1261/98 z 15 września 1999 r.; wyrok NSA I SA/Lu 742/98 z 10 września 1999 r.

Zmienna wykładnia w zakresie kosztów uzyskania przychodu

Jak wskazano we wstępie stanowisko fiskusa w kwestii zakwalifikowania wydatków na elegancką odzież do kosztów uzyskania przychodów nie jest jednolite. Przykładowo w interpretacji z dnia 18 września 2017 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.235.2017.2.IF Dyrektor KIS uznał, że „wydatki na zakup stroju biznesowego ze stałym oznaczeniem firmy Wnioskodawcy, spełnia funkcję reklamową, gdyż zmierza do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, co w efekcie może wpływać na zwiększenie przychodów, a tym samym pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służy zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów”. Jednakże już w interpretacji indywidualnej z dnia 25.09.2020 r. o sygn. 0114-KDIP3-1.4011.540.2020.1.MK1. Dyrektor KIS stwierdził, że „gdyby nawet przyjąć, że ww. wydatki spełniałyby przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zważywszy, że poniesienie wskazanych we wniosku wydatków w głównej mierze ma na celu budowanie odpowiedniego, w pewien sposób niepowtarzalnego wizerunku i prezencji Wnioskodawcy, zasadne jest wskazanie na ich reprezentacyjny charakter, który tym samym przesądza, że nie mogą one stanowić kosztów podatkowych”.

Jeśli masz wątpliwości co do kwestii zakwalifikowania kosztów odzieży lub innych wydatków w swojej firmie do KUP lub chciałbyś złożyć w tym zakresie wniosek o interpretację indywidualną, zapraszamy do skorzystania z oferty kancelarii.

Oferta: Prawo podatkowe

 

Nowe stawki diet już obowiązują. Rozporządzenie Ministra Rodziny i Polityki Społecznej zmieniające rozporządzenie w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej weszło w życie 28 lipca b.r.. Zwiększa ono dotychczasowe stawki diety w ramach krajowych podróży służbowych. Tuż za rogiem czekają już kolejne zmiany dotyczące także podróży zagranicznych.

Kogo dotyczy obowiązek wypłacania diet?

Pracodawcy spoza sfery budżetowej mogą ustalać we własnym zakresie warunki wypłacania pracownikom diety i inne należności z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i poza jego granicami w drodze postanowień układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub umowy o pracę (art. 77(5) § 3 Kodeksu pracy). Obowiązujące u danego pracodawcy regulacje mogą przewidywać inne warunki zwrotu należności za podróże służbowe (np. diet), niż wynikające z rozporządzenia określającego wysokość należności za podróże służbowe pracowników sfery budżetowej, z tym jednakże, że nie mogą one być niższe niż  te określone dla pracownika sfery budżetowej.

Z kolei gdy układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa w ogóle nie zawierają postanowień, o których mowa wyżej, pracownikowi przysługują – zgodnie z art. 77(5) § 5 Kodeksu pracy – należności na pokrycie kosztów podróży służbowej według przepisów rozporządzenia.

W związku z powyższym omawiane zmiany wpływają nie tylko na wysokości należności z tytułu podróży służbowej dla pracowników budżetówki, ale również minimalne należności, które pracodawcy są zobowiązani zapewnić pracownikom spoza sfery budżetowej.

Oferta: Doradztwo prawne i compliance w zakresie prawa pracy 

Nowe stawki diet i innych należności z tytułu podróży służbowej

Stawka diety z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju została zwiększona w porównaniu z dotychczasowymi regulacjami o 8 zł tj. do 38 zł. W związku z tym ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu środkami komunikacji miejscowej obejmujący 20% diety wyniesie 7,60 zł (dotychczas 6 zł), a ryczałt za nocleg, stanowiący 150% diety – 57 zł (dotychczas 45 zł). Natomiast zwrot udokumentowanych kosztów noclegu będzie następował w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie większej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety, tj. do 760 zł (dotychczas 600 zł).

Zmiana wysokości diety z tytułu podróży służbowej wiążą się także ze zwolnieniami podatkowymi. W świetle bowiem przepisów odrębnych, diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika:

– są wolne od podatku dochodowego (art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.),

– nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (§ 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe – Dz. U. z 2017 r. poz. 1949, z późn. zm.),

do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Oferta: Obsługa w zakresie delegowania pracowników oraz zagranicznych podróży służbowych

Od przyszłego roku kolejne podwyżki diet – także przy podroży służbowej za granicę

28 lipca br. został zgłoszony kolejny projekt zmiany rozporządzenia o dietach. Projekt ten przewiduje podwyższenie od 1 stycznia 2023 r. stawki diety z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju do 45 zł za dobę podróży. Ponadto od następnego roku zmieni się również wysokość diet za dobę podróży zagranicznej oraz limitu na nocleg w poszczególnych państwach. Nowe stawki określa poniższa tabela zawarta w treści projektu:

 

Lp.	Państwo	Waluta	Kwota diety	Kwota limitu na nocleg
1	2	3	4	5
1	Afganistan	EUR	47	140
2	Albania	EUR	41	120
3	Algieria	EUR	50	200
4	Andora	EUR	50	200
5	Angola	USD	61	180
6	Arabia Saudyjska	EUR	50	200
7	Argentyna	USD	50	150
8	Armenia	EUR	42	145
9	Australia	AUD	95	270
10	Austria	EUR	57	150
11	Azerbejdżan	EUR	43	150
12	Bangladesz	USD	50	120
13	Belgia	EUR	55	200
14	Białoruś	EUR	42	130
15	Bośnia i Hercegowina	EUR	41	100
16	Brazylia	EUR	43	120
17	Bułgaria	EUR	40	120
18	Chile	USD	60	120
19	Chiny	EUR	55	170
20	Chorwacja	EUR	42	125
21	Cypr	EUR	43	160
22	Czechy	EUR	41	120
23	Dania	DKK	446	1 430
24	Egipt	USD	55	150
25	Ekwador	USD	44	110
26	Estonia	EUR	45	110
27	Etiopia	USD	55	300
28	Finlandia	EUR	53	180
29	Francja	EUR	55	200
30	Grecja	EUR	50	160
31	Gruzja	EUR	48	160
32	Hiszpania	EUR	50	200
33	Indie	EUR	42	210
34	Indonezja	EUR	41	110
35	Irak	USD	60	120
36	Iran	EUR	41	95
37	Irlandia	EUR	52	160
38	Islandia	EUR	56	160
39	Izrael	EUR	70	200
40	Japonia	JPY	7 532	22 000
41	Jemen	USD	48	160
42	Jordania	EUR	50	130
43	Kambodża	USD	45	100
44	Kanada	CAD	71	190
45	Katar	EUR	41	200
46	Kazachstan	EUR	45	155
47	Kenia	EUR	41	150
48	Kirgistan	USD	41	150
49	Kolumbia	USD	49	120
50	Kongo, Demokratyczna Republika Konga	USD	66	220
51	Korea Południowa	EUR	46	170
52	Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna	EUR	48	170
53	Kostaryka	USD	50	140
54	Kuba	EUR	50	140
55	Kuwejt	EUR	39	200
56	Laos	USD	54	100
57	Liban	USD	57	150
58	Libia	EUR	52	100
59	Liechtenstein	CHF	88	220
60	Litwa	EUR	45	150
61	Luksemburg	EUR	55	200
62	Łotwa	EUR	57	132
63	Macedonia	EUR	43	138
64	Malezja	EUR	41	140
65	Malta	EUR	43	180
66	Maroko	EUR	41	130
67	Meksyk	USD	58	154
68	Mołdowa	EUR	45	94
69	Monako	EUR	55	200
70	Mongolia	EUR	45	154
71	Niderlandy	EUR	50	150
72	Niemcy	EUR	49	170
73	Nigeria	EUR	46	240
74	Norwegia	NOK	496	1 650
75	Nowa Zelandia	USD	58	180
76	Oman	EUR	40	240
77	Pakistan	EUR	38	200
78	Palestyńska Władza Narodowa	EUR	70	200
79	Panama	USD	52	140
80	Peru	USD	50	150
81	Portugalia	EUR	49	150
82	Republika Południowej Afryki	USD	52	275
83	Rosja	EUR	48	200
84	Rumunia	EUR	42	110
85	San Marino	EUR	53	192
86	Senegal	EUR	44	120
87	Republika Serbii i Republika Czarnogóry	EUR	40	110
88	Singapur	USD	56	230
89	Słowacja	EUR	47	132
90	Słowenia	EUR	45	143
91	Stany Zjednoczone Ameryki (USA), w tym: –  Nowy Jork –  Waszyngton	USD	59	200
				350 300
92	Syria	USD	50	150
93	Szwajcaria	CHF	88	220
94	Szwecja	SEK	510	2 000
95	Tadżykistan	EUR	41	140
96	Tajlandia	USD	42	110
97	Tanzania	USD	53	150
98	Tunezja	EUR	37	100
99	Turcja	USD	53	185
100	Turkmenistan	EUR	47	90
101	Ukraina	EUR	41	180
102	Urugwaj	USD	50	80
103	Uzbekistan	EUR	41	140
104	Watykan	EUR	53	192
105	Wenezuela	USD	60	220
106	Węgry	EUR	44	143
107	Wielka Brytania	GBP	45	220
108	Wietnam	USD	53	160
109	Włochy	EUR	53	192
110	Wybrzeże Kości Słoniowej	EUR	33	100
111	Zimbabwe	EUR	39	90
112	Zjednoczone Emiraty Arabskie	EUR	43	220
113	Państwa inne niż wymienione w lp.1-112	EUR	41	140

 

Czym jest AML?

AML to skrót od frazy anti-money laundering, która dotyczy wszystkich działań, które muszą podejmować zobowiązane do tego podmioty, żeby ograniczyć ryzyko prania pieniędzy w swojej firmie. Przepisy dotyczące AML reguluje na gruncie polskiego prawa ustawa o przeciwdziałaniu brudnych pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, będąca implementacją dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2018/843, zwanej dyrektywą AML-V.

Kogo dotyczy procedura AML?

Katalog tzw. podmiotów obowiązanych, czyli instytucji zobligowanych do wdrożenia procedury AML jest bardzo szeroki i wciąż rozszerzany. Przykładowo od kwietnia 2021 roku za podmioty obowiązane uznaje się już także biura rachunkowe i to bez względu zakres działalności i wysokość obrotów. Nawet małe biura rachunkowe prowadzone w formie jednoosobowej działalności gospodarczej mają obecnie obowiązek implementacji procedury. Eksperci alarmują, że zgodnie z kierunkiem obranym przez europejskie ustawodawstwo, zakres podmiotów obowiązanych będzie systematycznie rozszerzany.

Dla wielu firm to ostatni dzwonek, żeby sprostać nowym przepisom i wprowadzić właściwe rozwiązania. Przygotowanie oraz wdrożenie właściwej procedury AML jest jednak czasochłonne, a liczne obowiązki raportowania i kontroli, sprawiają że łatwo o pomyłkę. Tymczasem już teraz organy kontroli finansowej mogą zweryfikować istnienie procedury AML i przestrzeganie właściwych przepisów, a także zażądać wydania odpowiednich dokumentów. Za uchybienia w realizacji obowiązków grożą wysokie kary.

Oferta: Doradztwo prawne i obsługa w zakresie prawa gospodarczego

W aktualnym stanie prawnym do wprowadzenia procedury AML zobowiązano m.in.:

• banki,
• spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe,
• instytucje płatnicze,
• firmy inwestycyjne,
• domy maklerskie,
• fundusze inwestycyjne,
• zakłady ubezpieczeń,
• pośredników ubezpieczeniowych,
• kantorów
• podmioty świadczące usługi wymiany, pośrednictwa w wymianie pomiędzy walutami wirtualnymi i środkami płatniczymi i podmioty prowadzące rachunki z takimi środkami,
• notariuszy,
• adwokatów i radców prawnych (z wyjątkiem wykonywania zawodu w ramach stosunku pracy),
• doradców podatkowych i przedsiębiorców świadczących podobne usługi,
• osoby prowadzące jednoosobowe działalności gospodarcze i pełniący funkcje w zarządzie spółki z o.o. na podstawie kontraktu menedżerskiego,
• podmioty prowadzące działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
• pośredników w obrocie nieruchomościami (do kwoty czynszu 10 000 euro),
• operatorów pocztowych,
• salony gier,
• przedsiębiorców, fundacje i stowarzyszenia w zakresie jakim przyjmują lub dokonują płatności za towary w gotówce o wartości równej lub przekraczającej równowartość 10 000 euro (w ramach jednej operacji, bądź kilku powiązanych),
• przedsiębiorców prowadzących działalność polegającą na udostępnianiu skrytek sejfowych,
• pośredników w obrocie dziełami sztuki, przedmiotami kolekcjonerskimi oraz antykami,
• instytucje pożyczkowe.

Uwaga na gotowe procedury AML

Na wielu stronach internetowych udostępniane są gotowe wzory i szablony dokumentów mających służyć ocenie ryzyka, a nawet implementacji całej procedury AML. Z właściwych przepisów wynika jednak jasno, że wewnętrzna procedura w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu ma być implementowana z uwzględnieniem charakteru, rodzaju i rozmiaru prowadzonej działalności. W wypadku kontroli organów finansowych, weryfikowane będzie faktyczne przestrzeganie procedury i wypełnianie obowiązków przez podmiot, a nie samo posiadanie odpowiednich formularzy.

Kary związane z AML

W wypadku negatywnego rezultatu kontroli, ustawa przewiduje sankcje nie tylko dla podmiotów w ogóle niewypełniających obowiązków w zakresie AML, ale także dla tych, które robią to nieprawidłowo.

To tylko niektóre sankcje grożące za uchybienie przepisom ustawy o AML:

• publikacja informacji o instytucji obowiązanej oraz zakresie naruszenia przepisów w Biuletynie Informacji Publicznej,
• nakaz zaprzestania podejmowania przez instytucję obowiązaną określonych czynność,
• cofnięcie koncesji lub zezwolenia na prowadzoną działalność,
• wykreślenie instytucji z rejestru działalności regulowanej, jeśli została ona wcześniej do niego wpisana,
• zakaz pełnienia obowiązków na stanowisku kierowniczym przez osobę odpowiedzialną za naruszenie dokonane w ramach instytucji obowiązanej,
• kara pieniężna wysokości dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty a jeśli nie jest możliwe ich ustalenie – do kwoty 1 000.000 EUR. W niektórych przypadkach kwota kary może sięgać nawet do 20 868 500 zł w przypadku osób fizycznych i do 5 mln euro w przypadku pozostałych podmiotów;
• materialna osobista odpowiedzialność członków zarządu w kwocie nawet do 1 000 000 zł

W niektórych przypadkach przepisy przewidują także odpowiedzialność karną.

Jeśli Twoja działalność została wymieniona powyżej, lub podejrzewasz, że przepisy dotyczące AML mogą mieć zastosowanie także u Ciebie – nie ryzykuj! Skontaktuj się z ekspertami z ATL Law Anna Błaszak Kancelaria Radcy Prawnego i poznaj ofertę kompleksowej obsługi w zakresie wdrożenia zasad AML. Stworzymy ofertę dedykowaną specjalnie dla rodzaju prowadzonej przez Ciebie działalności. Dysponujemy sprawdzonymi metodami działania i wieloletnim doświadczeniem w dziedzinie compliance.

Spółki, które zdecydowały się na opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, czyli według tzw. estońskiego CIT-u są zobowiązane odprowadzić podatek dopiero w momencie wypłaty zysku na poczet dywidendy. Artykuł 28m ustawy o CIT wskazuje, że opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek podlega dochód odpowiadający:

1) wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom (dochód z tytułu podzielonego zysku) lub na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat);

2) wysokości ukrytych zysków (dochód z tytułu ukrytych zysków);

3) wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą);

4) nadwyżce wartości rynkowej składników przejmowanego majątku lub wniesionego w drodze wkładu niepieniężnego ponad wartość podatkową tych składników (dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku) – w przypadku łączenia, podziału, przekształcenia podmiotów lub wniesienia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części;

5) sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto) – w przypadku podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem;

6) wartości przychodów i kosztów podlegających zgodnie z przepisami o rachunkowości zarachowaniu w roku podatkowym i uwzględnieniu w zysku (stracie) netto, które nie zostały uwzględnione w tym zysku (stracie) netto (dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych).

 

Najwięcej wątpliwości interpretacyjnych nastręczył podatnikom pkt 2 cytowanego przepisu. Zgodnie z ust. 3 ustawy ukryte zyski stanowią świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem, w szczególności: kwoty pożyczek udzielonych przez spółkę udziałowcowi, akcjonariuszowi lub wspólnikowi wraz z odsetkami, prowizjami, wynagrodzeniami i opłatami od tych pożyczek, świadczenia wykonane przez spółkę na rzecz fundacji prywatnej lub rodzinnej.

Powyższa definicja nie jest jednak precyzyjna (posługuje się pojęciem „w szczególności) i nie zawiera zamkniętego katalogu świadczeń, który dałby podatnikom pewność, które konkretnie przychody wskazanych w treści przepisu podmiotów stanowić mogą ukryte zyski.

Wniosek o interpretację w kwestii wykorzystywania samochodów spółki

Wątpliwości w zakresie ukrytych zysków wyraziła spółka z o.o. posiadająca flotę kilkudziesięciu samochodów osobowych wykorzystywanych są wyłącznie przez jej pracowników. Zgodnie z wewnętrznym regulaminem spółki samochody mogą być wykorzystywane przez pracowników również do ich celów prywatnych w godzinach, w których nie wypełniają oni obowiązków służbowych. Spółka złożyła wniosek o interpretację indywidualną z zapytaniem czy wartość wydatków oraz odpisów amortyzacyjnych związanych z samochodami osobowymi nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek z tytułu powstania ukrytych zysków.

Zdaniem Wnioskodawcy, samochody osobowe wykorzystywane przez pracowników spółki nie będą stanowiły ukrytego zysku i w związku z tym spółka w związku z posiadaniem samochodów osobowych nie powinna rozpoznawać ukrytych zysków opodatkowanych estońskim CITem.

Stanowisko dyrektora KIS

Zdaniem organu wydającego interpretację z uwagi na fakt, że korzystający z samochodów pracownicy nie są udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami lub podmiotami z nimi powiązanymi wydatki na samochody oraz odpisy amortyzacyjne nie spełniają definicji ukrytych zysków z art. 28m ust. 3 ustawy CIT. Wydatki związane z używaniem przez pracowników samochodów osobowych dla celów mieszanych zostały jednak uznane za podlegające opodatkowaniu jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w myśl art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy CIT.

Organ zwrócił uwagę, że kwestia w jakiej wysokości opodatkowaniu ryczałtem podlegają te wydatki została precyzyjnie określona w odniesieniu do ukrytych zysków. Zgodnie z art. 28m ust. 4 pkt 2 lit. b ustawy CIT do ukrytych zysków należy zaliczyć 50% wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości, związanych z używaniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku, które nie są wykorzystywane wyłącznie dla celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Organ stanął na stanowisku, że mając na uwadze treść art. 28m ust. 4 pkt 2 lit. b ustawy CIT, podobieństwo jakie cechuje ukryte zyski oraz wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i brak szczegółowych przepisów odnośnie sposobu ustalania w jakiej wysokości należy zaliczyć do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wydatki związane z użytkowaniem samochodów osobowych dla celów mieszanych bez prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu przez pracowników Spółki, nie będących udziałowcami należy per analogiam zaliczyć do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w wysokości 50%.

W świetle powyższego, wydatki na użytkowanie samochodów osobowych przez pracowników Spółki do celów mieszanych należy zdaniem organu zaliczyć do dochodów niezwiązanych z działalnością gospodarczą w wysokości 50% tych wydatków i opodatkować ryczałtem.

Warto zaznaczyć, że według fiskusa na wskazanej wykładni nie zmienia fakt, że pracodawca powiększa przychód pracowników z tytułu umów o pracę o wartość nieodpłatnego świadczenia w postaci prawa do użytkowania samochodów osobowych.

Co dalej?

Opisywana interpretacja jest może zapoczątkować niebezpieczną dla podatników tendencję do rozszerzenia stosowania przepisów regulujących ukryte zyski na inne, podobne świadczenia, których beneficjentami są osoby powiązane ze spółką, ale niewymienione wprost w treści art. 28m ust. 4 pkt 2 lit. b ustawy CIT (vide pracownicy). Wykładnia fiskusa zamiast rozstrzygnąć, jeszcze pogłębiła wątpliwości wspólników spółek opodatkowanych estońskim CITem, którzy muszą teraz uważać nie tylko na zakwalifikowanie świadczeń jako ukrytych zysków, ale w drodze analogii kwalifikowania ich jako dochodów do opodatkowania wymienionych w katalogu z art. 28m ustawy o CIT.

 

Artykuł dotyczy pisma z dnia 6 lipca 2022 r. wydanego przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.205.2022.2.AK.