Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 sierpnia 2020 r. (sygn. akt II FSK 3010/19) wynagrodzenie członków zarządu można uznać za koszt uzyskania przychodu także w sytuacji, gdy członkowie zarządu są jednocześnie zatrudnieni na podstawie umowy o pracę i nie dokonują czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu.
W przedmiotowej sprawie spółka zaliczyła do kosztów podatkowych wydatki z tytułu wypłaty wynagrodzeń prezesowi i wiceprezesowi zarządu z tytułu umowy o pracę i odrębnie – z tytułu udziału w posiedzeniach zarządu. Organy skarbowe stanęły na stanowisku, że wynagrodzenie za udział w posiedzeniach nie stanowi kosztów podatkowych. Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który zaaprobował jej stanowisko, zgodnie z którym inny był charakter czynności wykonywanych przez członków zarządu na podstawie umów o pracę i w związku z udziałem w posiedzeniach zarządu. Dyrektor KIS złożył od wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Stanowisko NSA
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ugruntowany jest pogląd, że użyty w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. zwrot “w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem (wyrok NSA z dnia 28 marca 2014 r., II FSK 1009/12, publ. CBOSA). Uzasadniając związek pomiędzy wydatkiem a przychodem podatnik powinien wykazać, że poniesione wydatki są racjonalne tak co do zasady, jak i co do wysokości. Skoro bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów, to cel ten musi być widoczny. Oznacza to, że ponoszone koszty powinny cel realizować lub co najmniej zakładać realnie jego osiągnięcie. Musi istnieć źródło przychodów oraz związek przyczynowy między wydatkami i przychodami. Zatem, każdy wydatek poniesiony przez podatnika dla oceny, czy mieścił się w kategorii kosztów podatkowych wymaga wszechstronnego rozważenia w aspekcie celowości (racjonalności działań) oraz istnienia związku przyczynowego z uzyskiwanym przez niego przychodem” (wyrok NSA z dnia 18 listopada 2015 r., II FSK 2572/13, publ. CBOSA). W przedmiotowej sprawie Skarżąca wskazała związek pomiędzy wynagrodzeniem członków zarządu, a uzyskaniem przychodu. Jednocześnie NSA w wyroku z 21 stycznia 2020 r. sygn. akt II FSK 577/18 (publ. CBOSA) podkreślił, że “przez wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. należy rozumieć taki wydatek, który chociażby potencjalnie mógł spowodować osiągnięcie przychodów. Poniesienie wydatku powinno zatem otworzyć możliwość osiągnięcia przychodów, związek pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów może mieć zaś charakter zarówno bezpośredni, jak i pośredni”, którą to tezę podzielił sąd. W przedmiotowej sprawie, nie ma bowiem wątpliwości, że czynności takie jak poszukiwanie nowych klientów czy omawianie bieżących spraw spółki pozostaje w bezpośrednim związku z osiągnięciem przez Spółkę przychodu.